Naar schatting zijn elk jaar bijna 119.000 kinderen het slachtoffer van mishandeling. Het gaat bijvoorbeeld om lichamelijke mishandeling, verwaarlozing of seksueel misbruik van een kind. De overheid wil kindermishandeling terugdringen. Door ouders te ondersteunen bij de opvoeding van een kind en door mishandeling eerder te signaleren. Maar ook door samenwerking tussen hulpverleningsorganisaties te verbeteren.
De acties van verschillende overheidsinstanties bij kindermishandeling zijn in de eerste plaats gericht op de veiligheid van het kind. De aanpak van kindermishandeling bestaat uit veel verschillende onderdelen, waarvan de strafrechtelijke vervolging het uiterste middel is: de stok achter de deur. Volgens hulporganisaties en uit gesprekken met therapeuten blijkt dat het stoppen van het geweld voor het kind zelf het allerbelangrijkst is.
Het beleid richt zich er met name op om alle overheidsinterventies in gezamenlijkheid op de meest effectieve wijze in te zetten om uiteindelijk te komen tot het stoppen van de mishandeling en het veilig en gezond opgroeien van het kind.
Zonder meer zeggen dat vaker en harder straffen kinderen helpt, geeft blijk van een beperkt inzicht in de aard van de problematiek.
In het algemeen zijn kindermishandelingszaken vaak moeilijk te bewijzen en een veroordeling is lang niet altijd in het belang van het kind. Zo kan de strafrechtelijke vervolging van de pleger een loyaliteitsconflict voor het kind opleveren indien die pleger een van de ouders is. Daarom kunnen interventies variëren van hulpverlening aan het gehele gezin om der onderliggende problematiek aan te pakken, tot een ondertoezichtstelling van een gezin, uithuisplaatsingen van het kind of een Huisverbod voor de geweldpleger.
