Het Openbaar Ministerie Oost-Nederland eist acht jaar gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging tegen een 48-jarige man uit Lienden. De man wordt verdacht van de moord op zijn 48-jarige vriendin. De man zou op 5 november 2012 de polsen van zijn vriendin hebben doorgesneden en haar hebben gewurgd. Daarna zou hij zichzelf twee keer met een mes in de buik hebben gestoken. Even later belt hij zelf het alarmnummer. De politie treft daarop in de woning het levenloze lichaam van de vrouw aan. De verdachte wordt aangehouden en overgebracht naar het ziekenhuis.
De verdachte heeft verklaard dat hij en zijn vriendin samen uit het leven wilde stappen. Hij doodde haar omdat ze dat echt wilde, zo zegt hij zelf. Vervolgens zou hij hebben geprobeerd zichzelf om het leven te brengen. Maar, omdat hij bang werd van de pijn en het zo lang duurde belde hij in paniek naar 112.
Het doden van iemand op diens uitdrukkelijk verzoek is strafbaar volgens artikel 293 WvSr. en wordt bestraft met een gevangenisstraf van maximaal 12 jaar. Alleen artsen die voldoen aan alle zorgvuldigheidseisen kunnen een beroep doen op de strafuitsluitingsgrond. Daarvan is in dit geval geen enkele sprake. Verdachte was om te beginnen geen arts.
Daarnaast is er hier, volgens de officier, sprake van moord en niet van levensbeëindiging op verzoek. Daarvoor moet namelijk sprake zijn van een uitdrukkelijk en ernstig verlangen. Daarvan is niets gebleken. De verdachte heeft nooit hulp gezocht voor zichzelf of voor zijn vriendin. Ook heeft hij haar nooit hulp geadviseerd of aan haar gezegd dat ze zich zou kunnen laten behandelen. Zelf was ze te beperkt van geest om dit te kunnen bedenken, bovendien had de verdachte een enorm overwicht op haar. Dat er sprake is van voorbedachte raad, en dus moord, blijkt volgens de officier onder meer uit het gegeven dat de verdachte kort voor zijn daad een afscheidsbrief heeft geschreven en dat hij ook de ID-bewijzen van zichzelf en zijn vriendin had klaargelegd.
Volgens de officier is een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats. De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het zwaarste delict uit het Wetboek van Strafrecht. De verdachte heeft daarmee zijn eigen onvermogen om met tegenslag en frustratie om te gaan ten koste van het leven van zijn vriendin opgelost. Om recht te doen aan de ernst van het feit en om te kunnen garanderen dat de verdachte de tijd krijgt om zich te laten behandelen, eist de officier naast een gevangenisstraf van acht jaar, TBS met dwangverpleging.
