Het is loopgravenoorlog binnen de thuishulpen branche. Een oorlog die zijn oorsprong vindt binnen onze incontinente overheid. De BV Rutte weet niet of ie piesen of poepen moet en laat de boel lopen zoals het komt. Oorzaak van de recente ellende: bezuinigingen. Het viel de één of andere ambtenaar tijdens het dagelijkse raamstaren op dat het aantal thuishulpklanten per strekkende meter straat te hoog is. En dat het flink minder kan. Hoeveel minder en per wanneer is niet bekend. Bij niemand. Niet bij de rijksoverheid, de gemeentelijke overheid en al helemaal niet bij de thuishulp-organisaties.
Dus ook niet in de Achterhoek. Bij thuishulp-organisatie Sensire niet. Die hebben vervolgens de vakbonden uitgenodigd voor een overleg op borrel-en-sigaar niveau om onder het motto “verzin een list, Tom Poes” een strategie te bedenken. Een soort van Achterhoekse boerenslimheid. Sensire is namelijk bang dat ze op termijn naast de pot pissen als het gaat om gemeentelijke aanbestedingen van thuishulp. En dat ze dan met elfhonderd thuishulpen in hun maag blijven zitten waarmee ze risico lopen op de fles te gaan. “We dreigen de hele thuishulphandel eruit te mikken en zetten zo de overheid onder druk”. Zo ongeveer klonk de list. En, zoals dat dan gaat: De kranten werden eerst geïnformeerd en daarna de medewerkers….
Inmiddels is wel helder dat de overheid zich niet laat chanteren. Die trekken hun eigen plan. Dus werd het tijd voor fase twee van het spierballengevecht: Het UWV werd verzocht om een ontslagvergunning te verlenen voor de elfhonderd medewerkers. En die instantie vroeg zich, zoals te doen gebruikelijk, weinig af. Er werd wat gekucht, vergadert en de vergunning een feit… Nog een chantagetelefoontje naar Den Haag. Helaas, de hele handel op reces…. O ja, Lodewijk Asscher was toevallig even in de hut. Maar die haalde veelbetekenend zijn schouders op. Het spelletje lijkt daarmee definitief gespeeld en… mislukt…
Inmiddels vragen elfhonderd zeer bezorgde thuishulpen zich af waarom hun baan zo nodig speelbal moet worden in een spel tussen Sensire en de overheid. Ze zijn in actie gekomen. En dat is dan tegen het zere been van een deel van de bonden en de werkgever. Die houden vast aan de ingezette chantage strategie. Of de acties van de hulpen echt handig zijn, zal op termijn blijken. Hoe dan ook: de thuishulpen gaan voor hun baan en kiezen daarmee ook voor het belang van hun clientèle. Want blijkbaar is elke belanghebbende in deze zaak dát voor het gemak maar even vergeten.
Brompot
