Gisteravond was ik in afwachting van het acht uur journaal getuige van een blok sterreclame. Ik probeer het altijd zoveel mogelijk te ontwijken omdat ik reclame zie als een legale poging om ons als consument te besodemieteren. Om de één of andere manier voel ik me altijd weer het aanstaande slachtoffer van de marketing-maffia. Op zijn Hollands: je krijgt het gevoel standaard te worden genaaid.
Ultiem bewijs vormt wel de reclame van de RABO bank waarin men met allerlei slogans probeert aan te tonen dat het een zeer betrouwbaar instituut is waar je bovendien goed zaken mee kunt doen. Vervolgens zie je dan de één of andere blije zwangere Bep in beeld die dankzij deze bank het ouderlijk huis heeft kunnen kopen. Even later zie je haar met een pas geboren kindje op de arm lachen dat het is gelukt. Als voice-over heeft men zo’n keurige biblebelt sukkel ingehuurd die met zijn dominee-stem de scenes aan elkaar zwamt.
Ik krijg daar enorme jeuk van want als er één bank bewezen heeft onbetrouwbaar te zijn, dan is het wel die RABO handel. Neem voor het gemak het recente Libor-schandaal, de RABO witwasserij in Zuid Amerika en het bericht dat er duizenden banen worden opgedoekt. Ik bedoel maar.
Terug naar gisteravond. Plotseling verscheen er binnen het reclameblok een spot over de intieme zone van de vrouw. Het ging over het vaginale zuurgehalte waarbij er een middeltje werd aangeprezen waarmee je het zou kunnen beïnvloeden. Ik had het er even kort over met mijn vrouw wat hiervan de toegevoegde waarde zou kunnen zijn. Ze haalde haar schouders op. Vervolgens ga je nadenken over de oorsprong…
Ooit moet er dus een handige augurkenfabrikant zijn geweest die nog wat uitlekzuur had overgehouden en zich, vóórdat hij het wegspoelde bedacht dat het wel eens goed zou kunnen zijn voor de intieme delen van zijn vrouw. Ik probeer daar dan beelden bij te krijgen en zie hem, gestoken in een brave streepjespyama met een enorme gulp op de rand van het bed zitten. “Zeg schatje het is zondagavond. Wil je even de zuurgraad meten van je intieme delen ? ik twijfel aan je PH waarde want je ruikt een beetje vreemd. Misschien moet je toch eerst nog wat druppelen ”.
Vervolgens heeft deze augurkenboer zijn idee verkocht aan de windeierenfabriek die er op hun beurt een aantal marketeers op heeft gezet. Die zagen een “gat” in de markt waarna het in spuitflessen is gestopt en uiteindelijk als een absolute “must” in de markt is gezet. En wij moeten daar dan met een bak koffie in de hand serieus naar kijken.
Ofschoon het volgens de moderne wetenschap als een “volstrekt onzinnig” product wordt weggezet gaan mensen erin geloven en ook gebruiken als verklaring voor gedrag. Zo ken ik een paar dames waarvan ik de zuurwaarde als gedragsbevestiging wel eens zou willen weten. Alhoewel…
Ik zag tijdens datzelfde journaal Angela Merkel in beeld. Van haar hoef ik het echt niet te weten. Inschattenderwijs is er met haar zuurgehalte helemaal niets aan de hand…. Meer dan voldoende aan boord…
Brompot
