De afgelopen drie vakantie-weken heb ik mij in de rol van weervluchteling heerlijk vermaakt in het buitenland. In Frankrijk om precies te zijn. Reden: het weerregime in ons land is dermate instabiel dat ik maar eens elders ben gaan shoppen. Uiteraard in alle luxe en uiteraard met een redelijk dikke portemonnee want als ongewenste bijvangst blijkt het bakken met geld te kosten. Maar, zoals dat uiteindelijk gaat: aan alles komt een eind en op enig moment wordt je geacht naar je eigen land terug te keren. Enerzijds omdat je wel klaar bent met de Fransen, anderzijds omdat je naar je familie verlangt die je noodgedwongen achter hebt moeten laten.
Het eerste wat ik altijd na terugkeer doe, is het lezen van het nieuws om weer wat beeld te krijgen bij de sores van alle dag. Je moet uiteindelijk een beetje zinvol kunnen meezwammen. Gelukkig zijn er nog steeds sores in overvloed want het ging, het gaat en zal nog lange tijd gaan over vluchtelingen. En dan met name over datgene wat wij er allemaal van vinden. Want, laten we eerlijk zijn, we hebben er allemaal een mening over.
Als we alleen al kijken naar politiek Den Haag, dan weten we meer dan genoeg. Zo hebben we Diederik Samson bij wie het allemaal niet gek genoeg kan, Wilders die er zoals gebruikelijk een extreme mening op na houdt en daartussen nog iets van een Buma die het liefst militair wil ingrijpen in de regio waar de vluchtelingen vandaan komen. Maar ook in de rest van Europa maken ze ruzie want geen enkele regering wil deze mensen meer opvangen. Er is volgens zeggen geen ruimte. Tja, ik moet daar altijd weer om lachen.
Europa telt vijfhonderd miljoen zielen. Er komen dit jaar ongeveer vijfhonderdduizend asielzoekers bij. Een rekensommetje leert dat het dan over nul komma één procent gaat. Dus waar hebben we het over. En het Oud Hollands argument dat ons land “vol” is, kunnen we ook snel ontzenuwen. Wellicht dat afgevaardigde Wilders, als hij tijd heeft, een geblinddoekt wandelingetje kan maken vanuit bijvoorbeeld Venlo in de richting van Breda. Of wat mij betreft van Huppelkuttenveen naar het altijd weer mooi landelijk gelegen Schuursponseradeel. Gegarandeerd dat hij, zoals gebruikelijk, kant nog wal raakt. Is ook logisch, want het is één grote zee van ruimte.
Hoe dan ook, we houden elkaar weer lekker bezig en zoals gezegd laten we ons prachtig meesleuren in de vluchtelingen-emotie van alle dag. Ondertussen vraag ik mij af wat de werkelijke reden is voor een vluchteling om naar Europa te komen. Over een vriendelijke “open armen” ontvangst hoeven we het inmiddels niet meer te hebben en de door Frau Merkel geplengde tranen blijken eveneens van een hoog krokodillengehalte.
Misschien moeten we ons wat minder richten op het gevolg en wat meer kijken naar de oorzaak. Ik krijg inmiddels weer heimwee naar mijn vakantie-oord. Ik overweeg dan ook een hernieuwde vlucht… en de oorzaak ? Een blik op buienradar zegt meer dan genoeg.
Brompot
