Ze liggen op gehuurde bedjes op het strand te bakken in de zon als het ultieme bewijs van de decadentie waarmee noord europeanen de zuidelijke buurlanden in de zomer overspoelen. Lesbos, de katalysator van het Griekse eilandenrijk waar het zogenaamd goed toeven is. Ze liggen op hun bedjes, de dames met hun keurig gekapte bikinilijntjes en hun veel te krappe bovenstukjes met als doel zoveel mogelijk blikken te vangen van langs paraderende mannelijke toeristen. En die zijn er in overvloed. Inclusief gespierde bovenlijven en met zonnebrandolie afgetankte six-packs. Op de bijzettafeltjes de koele biertjes, de glazen wijn of rosé wat de basis moet leggen voor een uitgebreide schranspartijen en een daaropvolgende liefdesnacht vol gekreun en gedreun.
Het gedrag van de gemiddelde toerist laat zich sleurmatig vangen in een drietal letters: ZVN oftewel zuipen, vreten, neuken. Weekje uitblazen heet dat. Omdat we de afgelopen periode zo druk zijn geweest. Vroeger dachten we er niet eens over na. Tegenwoordig vinden we dat we een afblaasmoment verdienen. En dan graag in de zon en het liefst zo goedkoop mogelijk. En dan valt Lesbos volop in de prijzen…
Ondertussen werken de Grieken zich zichtbaar uit hun naad en doen ze hun naar werkzweet stinkende best om het de gefortuneerde toeristen zo goed mogelijk naar hun zin te maken. Enerzijds omdat ze geld willen verdienen, anderzijds om het ultieme bewijs te leveren van de onjuistheid van de noordelijke algemene opvatting: “Grieken zijn lui”. Het is ook in het verlengde van het verhaal van de stille armoe en het gevoel van schaamte als rechtstreeks gevolg van het aan de bedelstaf bungelen van de Merkels en Hollanders van dit Europa. Het wordt als een zware last ervaren…
En dan de vluchtelingen die als aangeschoten wild over de kustweg van Mantamados naar Mytilini lopen. Een heuvelachtige en gloeiend hete asfalt-route met een rode loperlengte van ruim veertig kilometer. In de brandende zon strompelen ze naar hun veilige stip aan de horizon: het aanmeldingskamp. Aangespoord door de onzichtbare kogelregen die ze niet meer uit hun geheugen gewist krijgen en wat hun overlevingsdrift bij voortduring aanwakkert.
Vrouwen, kinderen, bejaarden, gelukszoekers… Vanuit hun rubberboot tijdens de nachtelijke uren op Lesbos geland en de “Lesbosse” D-day heuvels opgeklauterd. Zij zijn, evenals tijdens de “Normandische “ D-day dagen van zeventig jaar geleden, niet welkom. Er is echter één verschil: ze worden niet door kogels belaagd maar door mensen die zich hebben verenigd in zogenaamde “partijen voor de vrijheid” zoals wij die in de vorm van de PVV kennen. Vrijheid voor wie eigenlijk ? Alleen voor onszelf ?
In Brussel wordt er ondertussen over de Griekse toekomst gesproken. Gesproken door “wijze” dames en heren die weinig van de vele gezichten van Lesbos zullen ervaren. Het zijn de schuldeisers en de koele saneerders die de laatste druppel uit de zieltogende economie pogen te persen.
En het Griekse volk ? Dat is, hoe vreemd het ook klinkt, overgeleverd aan het zwaard des oordeels: Het Griekse zwaard van Damocles. Hoe confronterend moet dit allemaal zijn…
Brompot
