Afgelopen week stond onze Koning Alex nog in Westerbork de namen van de tijdens de tweede wereldoorlog vanuit Nederland gedeporteerde en omgekomen joden op te lezen. Vandaag zit hij ergens in Saoedi Arabië om de één of andere overleden Saoedische Koning de laatste eer te bewijzen. Nou ja, eer, hij gaat waarschijnlijk kijken of hij echt dood is. Tenminste, dat zou ik me zo voor kunnen stellen als je nét tien minuten lang in Westerbork de namen van vermoorde joden hebt staan prevelen.
Nu wil ik niet zeggen dat er een directe historische link zit tussen beide gebeurtenissen want volgens mij zijn de crematoria in de vernietigingskampen niet gestookt geweest op Saoedische olie. Toch geeft het een vreemd gevoel. Zeker gelet op de recente geschiedenis waarin de Arabieren toch behoorlijk bezig zijn geweest om met vereende krachten de staat Israël het leven zuur te maken oftewel te vernietigen. Dus wat dat betreft begrijp ik het niet. Er moet meer achter zitten.
Nu heb ik ooit begrepen dat Claus en Bea hun kinderen zo “gewoon mogelijk” hebben getracht op te voeden. Zo gingen ze naar een gewone school en hebben van daaruit waarschijnlijk ook carnaval gevierd.
Ongetwijfeld heeft Alex tijdens de “jaren zeventig oliecrisis” uit volle borst het befaamde “boer Koekkoek oliecrisislied” meegezongen. “Den Uyl is in den olie”. Dat was een parodie op handelswijze van het toenmalige kabinet den Uyl wat na stevige kritiek richting Midden Oosten de hele Arabische wereld aan het schijten hielp. En dan op dusdanige wijze dat er vanuit een boycot geen druppel olie meer ons land binnenkwam.
Alex moet vast hebben gedacht “Dat was eens maar nooit meer”. En ik snap dat ook. Hij kan het zich persoonlijk ook niet veroorloven ons land in een nieuwe oliecrisis te storten. Zijn speedboot vaart weliswaar op water, maar loopt er niet op. Dus geredeneerd vanuit zijn persoonlijk belang snap ik dat hij met het condoleancebezoekje de oliekraan richting Holland veilig wil stellen.
Eigenlijk wil ik er verder niet teveel in graven. Daarvoor is het allemaal te los zand. Maar ik ben wel van mening dat we heel erg ver gaan in het tonen van onze Saoedische piëteit. We hebben altijd de mond vol als het gaat over mensenrechten en staan vooraan in de rij om met opgeheven vingertje andere landen de maat te nemen. Zo belde hij, Alex, onlangs zwaar verontwaardigd met Jakarta om de één of andere corrupte inktkoelie de huid vol te schelden vanwege de uitvoering van de doodstraf van een drugscrimineel.
Als we dan vervolgens naar de mensenrechten in Saoedi Arabië kijken, dan lijkt mij dat nog een graadje erger. Eén kritische noot en je wordt getrakteerd op duizend stokslagen. Als je als vrouw achter het stuur van een auto kruipt, dan komt je in de bak terecht en als je je een keertje lekker door de buurman laat pakken dan betekent dat een rechtstreekse steniging
Wel, in dit geweldige land zitten Koning Alex en minister Bertje Koenders beide met een uitgestreken bekkie en met gevouwen handjes op de rand van de Saoedische zandbak een nieuw carnavalslied te dichten: Koning, keizer admiraal, olie voedt de Hollandse moraal…
Brompot
