Hoor het de laatste weken nèt iets te vaak. Het begon een paar weken geleden met de discussie rond de zwarte Piet, vervolgens werd het via het bezoek van Marine le Pen en haar Front National breder getrokken en nu zitten we opgescheept met een rel rond ene Gordon. Voor wie het niet kan volgen: Heb het over racisme. Een woord wat ongetwijfeld in de top-tien van meest verfoeilijke begrippen op deze aarde thuishoort. Het hoort er in thuis, maar helaas is dat voor sommigen blijkbaar nog geen gelopen race.
Zelf heb ik ooit het twijfelachtige genoegen gehad een korte periode in Zuid Afrika te mogen rondlopen. In de periode dat de iets vriendelijker klinkende maar even verderfelijke “apartheid” hoogtij vierde. Waarbij ik het steeds weer voor elkaar kreeg de verkeerde dingen te doen. Zo stapte ik per abuis in een “zwarte” bus, stapte ik enthousiast een verkeerde bedrijfskantine binnen, ging naar een verkeerd toilet en zo heb ik nog een aantal forse missers op mijn kerfstok staan. In mijn geval, als lid van het superieure ras, kreeg ik slechts een simpele corrigerende opmerking in de trant van “daar ben je te goed voor”.
Ik heb echter ook gezien wat er gebeurde als de zwarte medemens dit soort missertjes maakte… En dat zal ik hier niet in detail spellen. Ik vat het maar samen onder de noemer “mensonterend”. Gelukkig is jaren geleden de officiële apartheids-plakker eraf gerukt. Er rest een stinkende wond die anno 2013 nog nadampt…
Naast deze harde ervaring maken we allemaal de dagelijkse onderhuidse prikversies mee. Zoals allerlei grappig bedoelde moppen, cabareteske leukigheidjes en bakken vol losse opmerkingen die vaak vanuit een impulsieve prikkel worden geerupteerd. Vanuit de hilariteit vinden we het over het algemeen wel acceptabel. “Moet kunnen”, roepen we dan in koor.
Terug naar de realiteit van alle dag. Racisme en onze nationale opmerkingen-kampioen, Gordon. De man die altijd goed is voor een relletje wat als een rode draad door zijn “carrière” loopt. Tenminste als “dom lullen” binnen dit containerbegrip valt. Hij is van de platte humor wat één op één bij de commerciëlen past. Er is namelijk een aantoonbare relatie tussen platte humor, kijkcijfers en inkomsten. Dus mag onze Gordon ongebreideld zijn gang gaan totdat hij zelf een keer tegen een grens klapt. En dat was afgelopen week met het “chinese” incident het geval.
Of dit gedoe nou een gevalletje van bewust racisme is geweest, valt overigens zwaar te betwijfelen. Gordon ontkent het met de grootste stelligheid. En ik denk dat zijn ontkenning ook wel klopt. Voor dit soort bewust gebezigde racistische opmerkingen heb je namelijk iets meer hersencellen nodig dan waar dit kijkcijferkanon over beschikt.
Brompot
