We hebben weer een rel in de polder. Een echte ordinaire rel. Geweldig. Het gaat dit keer over vlees. Er schijnt gesjoemelt te zijn bij een Brabantse firma. Daar is tijdens het versnipperen van runderen een paard naar binnen geslopen en is ongemerkt in de verkeerde rij gaan staan. En voordat hij het in de gaten had lag hij gereept en wel op zijn rug tussen de koeien in de vrieskist. En dat mag niet. Dus dikke paniek. Ook bij onze staatssecretaris van de boerderie: Sharon Dijksma. Ze was heeeel erg geschrokken. Ja ja, echte paniek.
Altijd als ik Sharon hoor praten dan kom ik tot de conclusie dat de kinderopvang toch weer prima is geregeld in het parlement. Voel me bij haar optreden altijd toeschouwer van kindersoapserie de BIBA boerderij waarbij Sharon de rol van piepkuiken vertolkt. Zo’n PvdA-rood ééndags-kuikentje wat met een spandoekje in de hand protesteert in de richting van boer Biet. De ruwe eeltige agrariër die op zijn beurt het recalcitrante piepdingetje met de greep opprikt om vervolgens in de versnipperaar te mikken. Zoiets….
Onze inmiddels tot ‘vrouwtje plofkip’ omgedoopte Sharon is volgens zeggen beetje naief. En die opvatting maakt ze ook helemaal waar. Ze laat de onder haar verantwoordelijkheid vallende Nederlandse voedsel en warenautoriteit al het paardenluchtjes-vlees terugroepen. Alsof we het over Japanse autootjes hebben waarvan de airbags niet goed werken. En met dat vlees gaat het dan niet over een pondje half om half, maar over vijftigduizend ton. Vijftig miljoen kilo. Wat ze er vervolgens mee wil is onduidelijk. Misschien gaat ze opdracht geven om het paard eruit te pincetten. Om er vervolgens een juist stickertje op te plakken en te verkopen. Maar zo naief zal ze waarschijnlijk niet zijn. Vermoedelijk wordt het spul ritueel verbrand. Om de sector te laten zien dat ze niet met zich laat sollen. En die actie lijkt dan best wel weer gespierd. En voorspelt bovendien lekker politiek gewin.
Ondertussen zit de consument met de prangende vraag of er enig risico bestaat voor zijn gezondheid. En als dat er niet is, wat dan in vredesnaam het nut is van deze terughaalactie. En daar heeft Sharon het niet over gehad. Inmiddels is de actie in gang gezet en de verantwoordelijke vleesverwerker failliet verklaard. De kosten van de vijftien kilometer vrachtwagens die nodig zijn voor het terughaal transport komen dus uiteindelijk terecht op het bord van de consument. En die kan zich afvragen waar die slechter mee af is. Van een snippertje paardenvlees of van de Dijksma-actie. Van een failliete kale kip kun je namelijk niks plukken. Zelfs de naïeve Sharon niet.
Brompot
