Gisteravond begon mijn blauwwitte hart weer wat sneller te kloppen. Ik was op weg naar een oefenwedstrijd tussen de Graafschap en de landskampioen Ajax. Op het fietspad langs het spoor, waar ik doorgaans vaders met kinderen in het blauwwit gestoken en oudjes met blauwwitte kussentjes achterop de fiets aantref was het echter helemaal rustig. Ik zag niemand. En o wat een schrik. Bij het stadion aangekomen hoorde ik een scheidsrechtersfluitje en meteen daarna de tune die altijd bij een doelpunt klinkt. Ik was toch niet te laat? Eenmaal binnengekomen zag ik maar een handjevol mensen op de tribune zitten en na een klein kwartiertje kwam ik er achter dat dit helemaal niet de wedstrijd was waarvoor ik was gekomen. Het was een wedstrijd tussen twee G-voetbalteams, die een voorwedstrijd speelden in de shirtjes van de Graafschap en Ajax. De Graafschap won deze wedstrijd met 5-2, waarna ze allemaal nog even op de foto mochten met de echte spelers van beide teams. Opvallend was hoe gewoon de spelers en ook de trainers van Ajax zich tussen het publiek mengden om handtekeningen uit te delen en foto’s te laten maken.
Maar toen begon de echte wedstrijd met in de basis Ties Evers, die op het opstellingsformulier nog reserve stond. Ties Evers waar de laatste week zo’n ophef over is gemaakt. Hij zou de best betaalde speler van de Graafschap zijn. Is dat tactiek om dit nieuws zo de buitenwereld in te laten gaan? Wie zal het zeggen?
De wedstrijd kende een vurige start met leuk voetbal aan beide kanten. Ik had op dat moment niet de indruk dat ik naar een wedstrijd zat te kijken tussen de landskampioen en de nummer 5 uit de Jupiler League. Nee, de beste kansen waren zelfs voor de Graafschap met na 15 minuten al de eerste hoekschop voor de Graafschap.
Vanaf de tribune zat Hans Westerhof, de bekende trainer, die naar alle waarschijnlijkheid de Graafschap advies gaat geven. Hij zag een Siem de Jong die in de achtertuin van zijn ouders een vrij onbelangrijke rol speelde. Na een half uur spelen waren de Graafschapspelers nog steeds niet onder de indruk van de godenzonen. Ze klatsten er ouderwets lekker in en Gregory Breinburg, voor de wedstrijd nog gehuldigd als meest strijdlustige speler van het seizoen en topscorer Anco Jansen speelden met hun tegenstander met toch respectabele namen als Moisander,Schöne en Fischer.
Pas na een half uur spelen kreeg Ajax zijn eerste corner. In de 42e minuut plaatste Serero nog een keihard schot op het doel van de Graafschap, maar daar stond de uitstekend keepende Jordy van der Kracht op de goede plek. Met een schot van zeker 20 meter afstand schoot Anco Jansen vlak over het doel van Ajax en gingen we rusten met een gelijke stand. Wat me opviel, was dat de veldverlichting de hele tijd al had aangestaan, terwijl het nog gewoon licht was. Hoezo bezuinigen? Kun je beter de vrijwilligers korten op hun vergoeding In het eerste kwartier van de tweede helft kwam Ajax kinderlijk eenvoudig op 2-0. Eerst Sighorsson en daarna Fischer, maar toen gingen opeens 10 spelers van Ajax van het veld en kwamen er 10 nieuwe spelers voor in de plaats, inclusief de voor 4 ton van de Graafschap overgenomen Sam Hendriks. Tijdens de wedstrijd kregen ook alle 7 wisselspelers van de Graafschap even de kans om nog een tijdje mee te spelen en die zorgden ervoor dat, ondanks dat het vuur langzaam uit ging, Ajax nog maar één keer kon scoren en dat deed Simon Mozes Daddy in de 60e minuut.
Al met al een leuke wedstrijd om naar te kijken en gelukkig fietste ik tussen 8963 tevreden supporters het stadion weer uit. Mijn blauwwitte hart klopt weer als vanouds en ik hoop dat deze wedstrijd er toe bijgedragen heeft tot het aanschaffen van nog meer seizoenkaarten, want….. het gaat weer ouderwets spoken op de Vijverberg.
