Op woensdag 4 oktober jl. is pianist en componist Dick Schallies op 89-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Bussum. Schallies was ruim dertig jaar lang pianist van het Metropole Orkest. Ook was hij de componist van het liedje ‘Een beetje’, waarmee zangeres Teddy Scholten namens Nederland in 1959 het Eurovisiesongfestival won.
Schallies, geboren en getogen Amsterdammer, studeerde klassieke piano aan het conservatorium. Tegen het einde van de oorlog maakte hij kennis met de jazz dankzij het luisteren naar door de bezetters ‘verboden’ radiozenders uit Engeland. Na het behalen van zijn conservatoriumdiploma ging hij aan de slag als pianist in het freelancecircuit in de hoofdstad. In die periode gaf hij waardevolle adviezen aan Pieter Goemans tijdens het moeizame schrijfproces van ‘Aan de Amsterdamse grachten’; Schallies tekende voor het arrangement.
In de jaren ’50 werd Schallies regelmatig gevraagd als invaller-pianist bij de omroeporkesten. Uiteindelijk kwam hij in 1957 in vaste dienst bij het Metropole Orkest van dirigent Dolf van der Linden. Zijn improvisatievermogen maakte hem tot één van de beste solisten van het orkest, dat hij tot zijn pensioen in 1989 trouw zou blijven.
Als componist schreef hij een veelheid aan stukken, variërend in genre van klassiek tot jazz en amusementsliedjes. Zo schreef hij ‘Who knows why’, waarmee Greetje Kauffeld in 1957 als lid van de winnende Nederlandse equipe voor het voetlicht trad bij het Gouden Gondel-Festival in Venetië. Zes jaar later componeerde Schallies alle muziek bij het ‘Robinson Crusoë’-programma met Rudi Carrell en Esther Ofarim, een VARA-productie die internationaal werd bekroond met de Zilveren Roos van Montreux. Bekend werd ook zijn lied ‘De makelaar van Schagen’ in de vertolking van Martine Bijl.
Het Eurovisiesongfestival neemt een speciale plaats in de loopbaan van Schallies in. Met tekstschrijver Willy van Hemert maakte hij ‘Een beetje’, de vlotte shuffle waarmee Teddy Scholten in 1959 het Eurovisiesongfestival in Cannes won. Ook in de twee daaropvolgende jaren waren de Nederlandse songfestivalinzendingen van de hand van Schallies: ‘Wat een geluk’ voor Rudi Carrell en ‘Wat een dag’ voor Greetje Kauffeld.
Hoewel Schallies toegaf dat hij zijn naamsbekendheid als muzikant goeddeels aan het festival had te danken, bleef de jazz altijd aan hem trekken. Pas op latere leeftijd maakte hij zijn eerste en enige soloplaat, ‘Dialogue’, die in 1981 werd beloond met een Edison.
