Dit keer geen uitgebreide wedstrijdverslag(en) van de Graafschap in de nacompetitie tegen SC Cambuur en Sparta. Nee, want een samenvatting van deze twee wedstrijden geven het seizoen van de Graafschap in een zgn. notendop weer.
De Graafschap wist zich verzekerd, dat het niet rechtstreeks degradeerde. Dankzij een uiterst zwak NAC met een zwalkend technisch beleid, zou het zeer bijzonder slecht zijn, wilde je onder de ploeg uit Breda eindigen. Dat deden de Superboeren dan ook niet en werden voorlaatste. Dit was het hoogst haalbare…. dus de nacompetitie. Helaas bleek dit uitstel van executie. De ploeg van Henk de Jong degradeerde alsnog.
Het eerste tweeluik was tegen Cambuur; eerst uit in Leeuwarden, waar een niet overtuigende 1-1 na 90 minuten op het scorebord stond. Daarna dus thuis in Doetinchem. In deze wedstrijd maakte (de in de winterstop aangetrokken) Benschop het verschil, door 2 doelpunten te scoren in de eerste helft. Deze voorsprong voor de Graafschap kwamen de Friezen niet meer te boven. In de tweede helft hadden de Superboeren het knap zwaar, maar Cambuur had het vizier niet op scherp. Zonder goed te spelen tegen een bescheiden tegenstander mochten de Doetinchemmers zich op gaan maken voor de finale tegen een andere cultclub, t.w. Sparta uit Rotterdam.
Tegen deze ploeg zou de Graafschap uit een ander vaatje moeten tappen. Met een tactisch lepe trainer Henk Fraiser aan het roer kon het wel eens heel lastig worden; en dat werd het dus ook. In Rotterdam beleefden de Superboeren nogal eens een geluksmomentje. Hoewel Sparta in de beginfase van de wedstrijd de 1-0 aantekende, verzuimde ze door te drukken en af te maken. Curieus bleef deze stand heel lang staan en de Graafschap kon niet echt een vuist maken. De 1-1 kwam letterlijk uit de lucht vallen en Bahoui kopte binnen, omdat ie niet buiten kon koppen. Een rode kaart van Vriends en een penalty voor de Superboeren in de blessuretijd bezorgde de Graafschap een zéér gelukkige (en onterechte) overwinning. Als ze een staatslot gekocht hadden die avond, hadden ze ook nog de hoofdprijs gewonnen…., wat een geluk.
Met één been weer opnieuw in de eredivisie klonk het aan alle kanten. Maar kijkende naar het bedenkelijke niveau en het vertoonde spel van de Graafschap in de nacompetitie, was er serieuze reden tot zorgen en twijfel. De slotwedstrijd begon maar weer eens met een F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H-E sfeeractie. Meer dan eredivisie-waardig, wat een geweldige supporters. Maar dat was dan ook gelijk het hoogtepunt van de avond. De wedstrijd was (in van der Gijp-jargon) niet om aan te gluren. De Graafschap was wederom de mindere en met kunst en vliegwerk en af en toe een kansje creërend bleef de ruststand de brilstand 0-0. De tweede helft ging op dezelfde voet door; Sparta beter, zonder dodelijk te zijn. Totdat na een uur spelen Dervisoglu voor de Rotterdammers werd ingebracht. Dit bleek een gouden greep, want amper een kwartier later bracht hij Sparta op een 0-1 voorsprong. Billen bij elkaar en ondanks een positieve bijdrage van de 12e man, maakte Auassar voor Sparta de 0-2. Einde oefening, einde seizoen, degradatie ….F***.
De spelers van de Graafschap zakten tijdens de wedstrijd al door het ijs en na de wedstrijd ook nog eens door hun hoeven. Na afloop bedankten ze heel terecht de supporters voor hun onvoorwaardelijke steun tijdens deze zoveelste ‘kats uutverkochte’ wedstrijd. Ik miste overigens wel de vertrekkende Henk de Jong tijdens deze rondgang, jammer….
Zoals in het begin gezegd, de nacompetitie was het seizoen in een notendop. Af en toe goed, vaak matig tot slecht, met het nodige geluk toch nog een eind gekomen, (sportieve) resultaat 0,0. Supporters meer dan eredivisie-waardig, het team niet. Technische staf, tja…. na dit seizoen blijft er waarschijnlijk weinig over van deze basis en de betere spelers vertrekken sowieso (weer). Peter Hofstede zal z’n handen vol hebben om samen met de (nog onbekende) nieuwe trainer een volwaardig ‘Keukenkampioen-divisie-waardig’ elftal bij elkaar te sprokkelen. Maar……. wi-j komt altied weer terug!!!
