Voor de doodslag op Alex Wiegmink heeft de officier van justitie vandaag in de rechtbank in Arnhem 13 jaar gevangenisstraf geëist tegen beide verdachten. De 56-jarige man uit Boekel en de 44-jarige man uit Veghel zijn volgens het Openbaar Ministerie in gelijke mate verantwoordelijk voor de dood van het slachtoffer.
Wiegmink werd op 20 januari 2003 op de parkeerplaats bij de Posbank in Rheden neergeschoten. Het slachtoffer werd na een rondje hardlopen geconfronteerd met de verdachten, die onder bedreiging met vuurwapens zijn auto en autosleutels wilden afnemen. De mannen zochten een auto om een overval mee te plegen. Nadat het slachtoffer neergeschoten was, namen de mannen zijn auto met hierin het lichaam mee naar Erp, waar de auto in brand werd gestoken.
Het misdrijf leek jarenlang onopgelost te blijven en stond op de cold case lijst van politie en OM. In 2014 werd het onderzoek weer opgepakt. Er werd opnieuw onderzoek gedaan naar DNA sporen, die waren aangetroffen op een mutsje dat bij de uitgebrande auto in Erp was gevonden. Dit leverde een match op met het DNA van de 44-jarige man, dat in de databank was opgeslagen. Het nieuwe onderzoek leidde op 2 november 2016 tot de aanhouding van de beide verdachten.
Medeplegen
Volgens het OM hebben beide verdachten op het slachtoffer geschoten. Het onderzoek heeft geen uitsluitsel gegeven over de vraag wie het dodelijke schot heeft gelost. Dit is extra pijnlijk voor de nabestaanden, maar juridisch is het van ondergeschikt belang, aldus de officier van justitie. Hij houdt beide verdachten in gelijke mate verantwoordelijk voor de dood van Wiegmink. Beide verdachten hadden dezelfde intenties, hadden een wapen bij zich waarmee ze vooraf geoefend hadden, en beiden hebben ook met dat wapen gedreigd.
De mannen wordt medeplegen van doodslag ten laste gelegd. Voor voorbedachte rade – en dus voor moord – is volgens het OM onvoldoende bewijs. Weliswaar zijn beide verdachten met een vuurwapen op pad gegaan. Maar de intentie van hun tocht naar de Posbank was het bemachtigen van een auto, die gebruikt zou kunnen worden bij een overval. Het neerschieten van Wiegmink is gebeurd in een ‘ogenblikkelijke gemoedsopwelling’, aldus de officier van justitie.
Tijdens de zitting maakten diverse nabestaanden gebruik van het spreekrecht. Ook de officier van justitie stond in zijn requisitoir stil bij het leed van de familie. Wiegmink liet een vrouw en drie zonen van 8, 11 en 12 jaar oud na: ‘Op 20 januari 2003 is aan alle drie de mogelijkheid ontnomen om hun verdere leven met hun vader te delen. Zoals op die dag ook aan zijn vrouw, aan zijn broers, aan allerlei andere mensen de mogelijkheid is ontnomen hun verdere leven met Alex te delen en van hem te genieten’, aldus de officier.
Strafmaat
Bij de strafmaat houdt de officier van justitie rekening met de lange periode dat de nabestaanden in onzekerheid hebben verkeerd en geconfronteerd werden met allerlei speculaties. Beide mannen worden volledig toerekeningsvatbaar geacht.
De 56-jarige man heeft zich, vlak voor zijn geplande aanhouding, gemeld op het politiebureau. Hij had een brief bij zich met een bekennende verklaring en heeft in de aanloop naar de zitting spijt betuigd en meegewerkt aan het onderzoek. Dit geldt niet voor de 44-jarige man, die zich beroept op zijn zwijgrecht en geen verantwoordelijkheid lijkt nemen voor zijn daden.
Ondanks dit verschil in houding, wil de officier van justitie geen onderscheid maken in de strafeis. De verdachten hebben gelijke rollen gehad bij de uitvoering van het misdrijf en hierover jarenlang gezwegen. Voor beide verdachten vindt de officier van justitie een gevangenisstraf van 13 jaar passend: ‘zolang hebben de nabestaanden ook moeten wachten alvorens er enige duidelijkheid kwam over de omstandigheden waaronder Alex om het leven kwam’, zo besloot de officier zijn requisitoir.
