Noord-Ier Peter Corry staat al jarenlang op de verschillende podia in Europa. Corry speelde onder anderen in Les Miserables, The Rat Pack en Cosi Fan Tutte, stond op het Londense West End, had zijn eigen radio- en tv-show en komt om de paar jaar voor een tournee naar Nederland. Corry houdt van Nederland, zo blijkt ook in zijn huidige voorstelling ‘Celtic Rhythms’. Een mix van Ierse volksdans en muziek op formaat die gedurende enkele weken door ons land trekt.
Corry heeft in Celtic Rhythms niet echt een rode draad; Celtic, ofwel Keltische muziek is een verzamelnaam voor muziek uit traditionele muziek uit Ierland, Schotland, Wales en Bretagne. Corry echter pakt vooral de muziek uit Ierland hieruit en de show geeft echter een redelijk compleet beeld van de muziek en dans hoe het in het oude Ierland werd beleefd. Natuurlijk kennen we Ierland van Clannad, Enya, Dublinners en U2, de traditionals klinken echter anders en dat is was Corry weer wil geven. Helemaal Iers is de show niet, Peter Corry zelf is geboren in het Noord-Ierse Belfast, onderdeel van het Britse koninkrijk en ook drie van zijn vier muzikanten zijn geboren in het Engelse. Noord-Ierland heeft traditioneel echter wel een sterke band met Ierland en dat is duidelijk hetgeen Corry zijn trots over uitspreekt en bezingt.
Celtic Rhythms toert rond in Nederland met als grote ster Peter Corry. Het is echter niet Corry die de aandacht compleet voor zich opeist, maar het geheel an sich. Rond een decor als zijnde een oude Ierse rotsformatie geeft de ster eenieder uit zijn gevolg ruimschoots de kans zichzelf te profileren. Van doedelzak tot accordeon, van viool tot stepdancer. Die stepdancers, acht in totaal, vormen sowieso een groot gedeelte van de show. In formatie of solo brengen de zes meiden en twee jongens van het gezelschap een keur van Ierse stepdances. Het synchrone volksdansen wordt afgewisseld met soms kolderiek spel en ook een ware battle met de muziek wordt niet geschuwd.
Hilarisch is Corry’s poging in het Nederlands te zingen, ‘Het kleine café aan de haven’ van Pierre Cartner is muzikaal dan niet echt een hoogtepunt te noemen, de sfeer wordt er zeker niet minder van. Een sfeer, die overigens toch niet ver te zoeken is en Corry maakt dan ook veelvuldig gebruik van het publiek. Interactie is de musicalster ook zeker niet vreemd en Peter stapt na de pauze dan ook vlot de zaal in om even bij het publiek langs te gaan. Dat, samen met de luchtige opening van deel na de pauze, maakt van Corry een ware publiekslieveling.
Neen, Celtic Rhythms is geen spectaculaire show met flitsende effecten, lasers en (te) luide muziek, het is een gemoedelijke (her-)kennismaking met het oude Ierland. Wellicht had een klein houten podiumpje in een vlakke zaal en een tap op een stenen vloer gepaster geweest dan een stijl oplopende zaal met rode pluche. Maar dan hadden we ons ook echt in Ierland gewaard.
