Onlangs stond katholiek Nederland weer eens in de schijnwerpers. Keurslager Wim Deetman, die zijn eigen vlees keurde, presenteerde zijn tweede rapport met bevindingen over misbruik van kinderen in de katholieke kerk. Dit keer ging het over meisjes. Zowel gevallen van seksueel misbruik als pure lichamelijke en psychische mishandeling. En dat alles onder de bezielende leiding van het geestelijk pluche wat al sigaren rokend en borrels drinkend volgens goed celibatair gebruik de andere, schijn-veilige kant opkeken.
Vervolgens schalden in allerlei actualiteitenprogramma’s de getuignissen van de misbruikten in stereo uit de luidsprekers van mijn auto. Sta over het algemeen best wel stevig in mijn schoenen, maar ik had het idee dat de zolen er nu spontaan onderuit vielen. Onvoorstelbare ellende wat vanuit hun jeugd is blijven doordreunen tot in het hier en nu en waarschijnlijk ook de eindige toekomst… Deetman is nu blijkbaar klaar. Tijd voor de volgende stap: een gedegen parlementair onderzoek inclusief een gerechtelijk genoegdoening….
In Rome start ondertussen één dezer dagen de stoelendans rond de nieuwe Paus: Het conclaaf. 115 Kardinalen worden een hok ingejaagd en mogen er pas weer uit nadat er een nieuwe paus is gekozen. Zo af en toe wordt er een chemisch kacheltje opgestookt waarmee er witte dan wel zwarte rook kan worden geproduceerd. Zo communiceren ze naar buiten of het al een beetje opschiet. Ondertussen worden er stembriefjes ingevuld en geteld. Degene met de meeste stemmen is dan paus. Zoiets. Uiteraard zal er hier en daar wel wat met euro’s worden geschoven. Paus worden is best wel wat waard. Maar veel zal het niet zijn want ze moesten de portomonnee en i-phones bij de ingang inleveren. Jammer, want zo komen ze ook niks te weten over de bevindingen van onze Deet. Voor zover het ze ook maar ene snars zal interesseren…
Nu heb ik van dit hele circus geen verstand. En dat wil ik eigenlijk graag zo houden. Toch even vluchtig gegoogled wat voor een status zo’n kardinaal nu eigenlijk heeft. Het schijnen veelal bisschoppen te zijn. Leiders van bisdommen. En dat zijn dan weer de kerkelijke provincies met daaronder instituten waar het misbruik heeft plaatsgehad.
Ooit zag ik op TV een oorlogsvliegtuig met op de romp, in turfstreepjes, het aantal neergehaalde vijandige vliegtuigen. Een soort van benchmark-trofee. Eigenlijk zouden ze op de ziel van elke conclaverende kardinaal het aantal onder hun verantwoordelijkheid gepleegde misbruikgevallen moeten kerven. En dat bepalend laten zijn voor de keuze van de nieuwe paus. Blijft er misschien wel één over zonder kerf. Als we die dan op de roomse kachel testen en de geproduceerde rook blijkt wit, dan is er misschien wel een goede paus gekozen. Maar de kans daarop is, gelet op het rapport Deetman, wel heel erg klein.
Brompot
