Zelden zal Feyenoord zó blij zijn geweest met een laatste fluitsignaal. Nadat scheidsrechter Dennis Higler zondagmiddag aangaf dat de wedstrijd tegen Heracles (3-1) was afgelopen, kwamen alle emoties samen. Er werd geschreeuwd, gehuild, geknuffeld, maar vooral heel hard gejuicht. De Kuip was in extase nadat de ploeg van trainer Giovanni van Bronckhorst de vijftiende landstitel had gepakt.
Iedere lach en traan was uniek. De spelers van Feyenoord beleefden het ultieme moment, voor de meesten het absolute sportieve hoogtepunt van hun leven, allemaal op hun eigen manier. De Kuip was als een draaimolen waarin voetballers én supporters van de ene naar de andere emotie werden geslingerd, en waarbij iedereen meedeinde op de golven van ontroering.
Het was de ontknoping, nee de ontláding van een duel dat zo nerveus leek te worden. De meeste fans waren de ruime nederlaag een week eerder bij stadgenoot Excelsior nog niet vergeten, en omdat het in het nabije verleden wel vaker was fout gegaan op het moment suprême, durfden sommigen nauwelijks nog te hopen of te kijken.
Kuip ontploft
Maar de Kuip ontplofte al na zo’n dertig seconden. Na een uitglijder van Heracles-speler Mike te Wierik knalde Dirk Kuyt zijn team via de binnenkant van de paal aan de leiding. Daarna zorgde hij met een kopbal ook voor de tweede Rotterdamse goal, waarmee het kampioenschap al bijna binnen was.
Zo werd uitgerekend de man die na buitenlandse avonturen bij Liverpool en Fenerbahçe terugkwam om de club kampioen te maken, de held van Feyenoord. De ex-international was dit seizoen niet altijd zeker van een basisplek en speelde mede tegen de Almeloërs omdat Tonny Vilhena geschorst was.
Belofte ingelost
De emotie spatte van het gezicht van de routinier, die zoveel meemaakte in zijn loopbaan. Hij won in 2007 de Champions League met Liverpool, speelde drie jaar later de WK-finale met het Nederlands elftal tegen Spanje, en loste nu – in de herfst van zijn loopbaan – zijn belofte bij de Rotterdamse volksclub in.
Na rust leek het team van Van Bronckhorst er niet meer in te slagen een derde treffer te maken en zo definitief de tegenstander af te schudden. Maar enkele minuten voor tijd zorgde Kuyt vanaf de strafschopstip nog voor de derde goal en zijn hattrick. Daarna was het – Peter van Ooyen maakte nog wel de 3-1 – wachten op het laatste fluitsignaal van Higler.
Feestje met publiek
Toen het zover was, ging de zeer emotionele Van Bronckhorst volledig uit zijn dak, net als de rest van de technische staf. De spelers vierden hun feestje met het publiek, waarbij Kuyt in het middelpunt van de belangstelling vond.
Zo mooi als deze middag zal het nooit meer worden voor de ervaren speler. De vraag is of hij op dit hoogtepunt afscheid neemt als speler.
