Enrico Gasparotto is de winnaar van de 51-ste Amstel Gold Race. De Italiaan uit de Wanty-formatie bleef op de finish zijn vluchtmakker Michael Valgren (Tinkoff) voor. Sonny Colbrelli (Bardiani) wist de sprint van een achtervolgende groep te winnen.
Gasparotto herhaalt daarmee zijn zege uit 2012. Voor de Deen Valgren, die de laatste kilometers veel kopwerk verrichtte, zijn de druiven zuur.
Het publiek is er ’s ochtends in Maastricht klaar voor. Na de klassieke kasseien, is het tijd voor de heuvels. De Amstel Gold Race is de eerste échte kans voor mannen als Philippe Gilbert, Michael Matthews en Michael Kwiatkowski. Er wordt een hoop gespeculeerd over de koers. Wordt de Amstel Gold Race net zo’n verrassing als Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen? Of gaan de renner voor een traditionele aanloop?
Een verrassing is er, nog voor de officiële start. Fabio Felline (Trek-Segafredo) valt en moet opgeven. Tiesj Benoot (Lotto-Soudal) knijpt al binnen het uur de remmen dicht.
Elf renners weten na een uur harde koers te ontsnappen en pakken bijna 5 minuten. De Vreese (Astana), Devriendt (Wanty), Didier (Trek), Howes (Cannondale), Montaguti (AG2R), Bono (Lampre), Reza (FDJ), Warbasse (IAM), Cerny (CCC), Grellier (Direct Energie) en Berlato (Nippo) zijn de vluchters.
De eerste shock komt voor de klim naar Camerig. Het peloton breekt in meerdere stukken en Tom Dumoulin, Limburgs en Nederlands hoop, zit helemaal achterin. In de dagen voor de Amstel Gold Race komt Dumoulin in het nieuws. De finish zou in de ogen van de Maastrichtenaar verlegd mogen worden naar zijn geboortestad Maastricht.
Team Sky houdt de eerste uren zicht op de kopgroep. De zwarte brigade die het peloton leidt, lijkt echter een ongenode gast te trekken. Donkere wolken komen samen boven het peloton. Regen hebben de renners niet nodig: de heuvels en wind maken de 51-ste Amstel Gold Race zwaar genoeg.
Een op het oog verschrikkelijke val schakelt Stef Clement (iAM) en Grega Bole (Nippo) uit. Het peloton trekt hard door, velen hebben niets van de val meegekregen.
Tosh van der Sande (Lotto) is de eerste die de sprong wil maken naar de kop. Hij krijgt Gianni Meersman, Niccolo Bonifazio en Bjørn Thurau mee, maar het kwartet kan het gat niet dichten. Inmiddels daalt de regen met bakken neer op het peloton. Dat terwijl op de finish de zon schijnt.
Op de Eyserbosweg stuurt Michael Matthews (Orica) zijn luitenant Michael Albasini naar voren. De kopgroep breekt in talrijke fragmenten. Joaquin Rodriguez, toch een van de favorieten, raakt na een val op achterstand. Ook Philippe Gilbert lijkt te zwemmen.
Bob Jungels en Enrico Battaglin zijn de eerste mannen die bij de testen van de kopgroep komen bij de voorlaatste passage van de finish. Michael Kwiatkowski houdt het daar voor gezien. Ook Tom Dumoulin, getroffen door een lekke band, is op forse achterstand.
Op 10 kilometer van de finish komt alles samen. Zo’n 60 renners gaan het uitmaken met Sepp Vanmarcke (Lotto NL) in de voorste rijen.
Een verrassende aanval van Roman Kreuziger wordt gecounterd door Tim Wellens. Sepp Vanmarcke probeert er naartoe te springen maar schiet tekort. Wellens is de eerste die aan de Cauberg begint, 10 seconden voor de groep.
Enrico Gasparotto is uiteindelijk de man die weg weet te komen. Met de verrassend Deen Michael Valgren rijd hij naar de finish. Gasparotto klopt Valgren eenvoudig in de sprint. Sonny Colbrelli komt als derde 3 seconden tekort.
