Zoals gebruikelijk worden er rond het einde van april veel Nederlanders zenuwachtig. “Scoor ik dit jaar nog een lintje of niet”. Wat inmiddels wel duidelijk is geworden, is dat iedereen voor iedereen zo’n ding kan aanvragen. Je vult achter de computer een formuliertje in, verzint samen met de familie een aantal ‘belangrijke’ activiteiten waarin je goed bezig bent geweest en stuurt het met een druk op de knop op naar het dorpshoofd of te wel de burgemeester. Hij moet het verhaal controleren en zet het dan op zijn beurt door naar de volgende club die er een stempel op drukt en de zaak verder afhandelt.
Een lintje van onze koninklijke puntmuts. Wat zegt het eigenlijk. Vroeger bezigden we nog wel eens de opmerking “Je hebt een lintje verdiend”. Zeker als je voor de zieke buurvrouw een boodschapje had gedaan. Maar daar bleef het dan ook bij. En mocht je al echt in aanmerking komen voor een lintje, dan moest het overgrote deel van de landelijke gemeenschap overtuigd zijn van je goede daden. Maar dan had je hem ook echt verdient.
Als ik kijk naar wat er heden ten dagen allemaal wordt rond geprikt… Ik heb even gegoogeld op internet. Het blijkt dat er bijvoorbeeld Limburgers een lintje hebben gekregen. Hoe kan het bestaan. Ik denk dat het allemaal ex-VVD-ers zijn die langs deze weg worden ‘bedankt’ voor bewezen diensten en bijdrage aan de Limburgse samenleving. Dat moet haast wel, want in de andere uithoeken van ons land zijn er weinig terecht gekomen. In Friesland maar 81 en in Zeeland slechts 79. Dus in Limburg moet zoals gebruikelijk weer iets bijzonders aan de hand zijn geweest.
Maar dit betreft dan nog maar het ‘plebs’, 2790 In totaal. Er zijn echter ook lintjes uitgereikt aan bekende Nederlanders. Zoals Jurgen Raymann, Jan Slagter en Guido van Woerkom. De laatste is de man die baas is geweest van de ANWB en als beoogd Nationaal Ombudsman aan de kant werd geschoven. Omdat hij in het verleden wat ongenuanceerde opmerkingen had gebezigd over Marokkanen en omdat hij als afscheid van de ANWB naast een bloemetje ook nog een cadeaubon van 300.000 euro had ontvangen. Als troostprijs ontvang hij nu begrijpelijkerwijs een lintje.
Van Jan Slagter van de fossielenomroep Max kan ik het lintje nog net begrijpen want hij doet goed werk voor de gehandicapten. Hij scoort van Max overigens ook een vergoedinkje van om en nabij de twee ton per jaar, maar daar werkt hij ook hard voor.
Hoe dan ook: het is elk jaar weer gedoe en gaat de discussie vooral over degene die hem niet heeft ontvangen. Zoals bijvoorbeeld ondergetekende. Ik heb inmiddels een dikke tweehonderd zeurcolumns geschreven… En dat is toch ook minimaal een klein lintje waard.
Brompot
