Vorige week stond onze hond op zijn gemak tegen een eik te urineren. Terwijl ik stond te wachten viel mijn oog op een geprint A4-tje. Het bleek de aankondiging van het feit dat ene Harry vijftig ging worden. Hij hing in een plastic showtasje wat met een punaise aan de eik was bevestigd. Harry bleek vanwege condens wat gevlekt dus moest ik even goed kijken.
Ik kende deze Harry overigens niet. Dat kwam mede doordat het een foto betrof uit een periode dat Harry waarschijnlijk nog achter zijn pik aan liep. Ik schatte ruwweg een jaartje of dertig geleden. Hoe dan ook: Harry organiseerde komend weekend een feestje en middels deze poster werd de buurt daarvan op de hoogte gebracht.
Ik heb de laatste jaren wel wat ervaring opgedaan als het gaat om dit soort aankondigingen. Het betekent per definitie overlast. Zo hing een paar weken geleden Bianca aan de boom. Ook vijftig geworden. Bianca kende ik dan wel. Een ordinaire opgeblondeerde muts met maar één hersencel. En laat de gebruikte punaise nu net die ene cel hebben lekgeprikt.
Het Bianca feest begon toen al op zaterdagmiddag. Ze hadden een geluidsinstallatie ingevlogen die op het recente Pink-pop niet had misstaan. En daar was dan een karaoke-installatie aan vastgeprutst. Bianca was het ding aan het testen. Het was erg. Heel erg. Los van het enorme kabaal klonk het ongelofelijk vals. Ze klonk als de rattenvanger van Hamelen. En ik was de rat. Binnen de drie minuten stond ik bij haar aan de schutting in een poging de bron te dempen. Helaas. Ze ging helemaal uit haar dak. Maar nadat ik wat aandachttrekkende bewegingen met mijn middelvinger had gemaakt verstomde het geluid. En dan ontstaat er een probleem want hoe ga je zo’n ééncellige uitleggen dat ze overlast veroorzaakt en bovendien de kalk van het plafond krast…
Ik kreeg als antwoord dat ik me niet zo moest aanstellen en dat ik anders maar in een hutje op de hei moest gaan worden waarop ik antwoordde dat er geen hutje meer te krijgen was omdat tegenwoordig negentig procent van het Nederlandse volk daar woont. Achteraf heb ik gehoord dat de visite binnen is gaan zitten met de deur dicht. Omdat ze vanwege de herrie niet fatsoenlijk met elkaar konden praten.
Uiteraard blijft overlast niet alleen beperkt tot geluid. We hebben er ook één in de buurt die uit romantische sfeer-overwegingen een drietal vuurkorfjes in zijn tuin heeft geplaatst. Daar stookt hij afvalhout in. En dan bij voorkeur als het mooi weer is en dan vooral bij aflandige wind. Bijzonder prettig als je als buurt zit te genieten van de ondergaande avondzon. Ook van deze buren kwam het “hei” advies waarna ik behoefte voelde om met een enorme ventilator te huren en de stinkende rook terug te blazen…
Toen we op zaterdagavond zwaar lagen te slapen schrokken we wakker van een enorm zwaar vuurwerk. Ik blikte op de klok. Het was twaalf uur. Mijn vrouw gaapte een keer en vroeg “wie is het vandaag ?”. Ik slaakte een diepe zucht. “Ene Harry. Die kan morgen weer van de boom”..
Brompot
