Als we zo de recente Haagse politieke discussies volgen, dan mogen we wel vaststellen dat het soms een redelijk hoog “uit-de-sloot-rukken-van-oude-koeien” gehalte kent. Tezamen met het te pas en te onpas over de schutting gooien van dooie katten doen wij onze naam als “agrarisch land” in dat soort gevallen volop eer aan. Of we er ook mee oogsten is de vraag, want met name het reanimeren van in staat van ontbinding verkerende koeien is niet bepaald een daad met een hoog orgastisch gehalte.
Zo is men momenteel in het Haagse abattoir bezig de zaak rond koe Cees H te onderzoeken. Cees H heeft in het grijze verleden een rits criminele oormerken gescoord maar blijkbaar is de registratie daarvan niet helemaal ordentelijk verlopen. Hij is ooit in de sloot terecht gekomen als uitkomst van een ordinaire koehandel tussen de officier van justitie, ene Fred Teeven en de advocaat meester Doedens.
Cees mocht toen zijn criminele miljoentjes houden op voorwaarde dat hij de Nederlandse staat 750.000 gulden zou betalen. Als vergoeding voor bewezen diensten zoals de kosten van het witwassen van de pakken geld die waren verdiend met allerlei drugsdeals. Daarmee was de zaak beklonken. De tweede kamer deed er nog snel een plasje over en vervolgens kon de koe in de sloot beginnen met afsterven…
Blijkbaar is dat proces niet helemaal goed verlopen. De stank was uiteindelijk niet meer te harden en kwam Nieuwsuur op de geur af. Aangezien de media smult van kadavers zetten die alles op alles om het dode dier gereanimeerd en wel weer aan de schijt te helpen. En dat is wonderwel gelukt.
Boer Opstelten mag nu in het openbaar uitleggen waarom de deal dertien jaar gelden is gegaan zoals die is gegaan. Erg zinvol is het allemaal niet. Overigens zie je nu ook onze andere nationale hobby zichtbaar worden: de dooie kat die heen en weer over de schutting wordt gesmakt. Van de kamer naar Opstelten en terug.
De Haagse zorgboerderij wil nu weten of de koeiendeal is handgeklapt op de 1,25 miljoen gulden die boer Ivo loeit of over de 5 miljoen zoals Doedens aan Nieuwsuur heeft gelekt. Ondertussen staat onnozele Ivo de koe op een verkeerde plek te melken. Hij rukt aan de staart in plaats van aan de uiers. Het gevolg: er spuit dampende gier in de emmer in plaats van zoete melk. Niet erg handig want het zet de stal op scherp.
Ivo moest vervolgens met een idioot bank-bewijsje bewijzen dat hij met zijn 1,25 miljoen-deal gelijk had. Hij heeft echter geluk: het papieren afschriftje blijkt er niet meer te zijn. Saillant detail: Bankafschriften hoef je maximaal vijf jaar te bewaren. Dus: “Cees closed”.
En daarmee kan deze gereanimeerde koe na twee weken van volledig zinloos en onbegrijpelijk heen en weer gezwam terug in de sloot en gaat de politiek weer over tot de orde van de dag. Op naar het volgende kadaver. Op naar de Fyra !
Brompot
